Perfect Goed Genoeg met Grenzen!
Even een verhaal doen.
Waar kom ik vandaan en waarom doe ik het werk dat ik doe.Altijd een leuke. En nee, ik hoef geen uitleg over ooievaars/bloemetjes en bijtjes. Ik weet het heel goed. Inmiddels moeder van 2 kids van mij en ex en 2 bonus kids van m'n liefde!
Maar goed waar kom ik vandaan... uit een fijn gezin. Als ik terug denk aan mijn jeugd dan schijnt de zon. Dan overheerst zonneschijn en veel buiten en ook wel eenzame momenten, maar vooral veel lol en veel spelen. Heerlijk! Vaag dan dat je als je gaat 'wroeten' omdat je een leuke opleiding volgt zo net als je moeder bent en iets voor jezelf wilt gaan doen, er achter komt dat er hier en daar toch iets scheef zat.
En nee ik ga niemand de schuld geven en mijn beeld is niet opeens anders geworden. Ik heb nog steeds alleen maar zonneschijn in mijn hart en hoofd als ik aan vroeger denk!
Maar waarom doe je de dingen zoals je ze doet? Waarom denk je dit of dat? En hoe komt dat?
Tijdens die leuke opleiding vol kunstzinnige opdrachten en spirituele inzichten kwam ik er bijvoorbeeld achter dat het 1e chakra zich al vormt terwijl je nog in de buik van je moeder zit. Jouw basis: veiligheid, liefde, warmte, dak boven je hoofd, solide van lijf en leden, eten en drinken. Alles voel je al. Ook als er ergens iets onveiligs is. Denk aan kids die tijdens een oorlog of een slechte relatie geboren worden.
Dat was even heftig om te beseffen. Ik die zelf ook moeder was en vast tijdens de zwangerschap wel eens ongelukkig was. Ha! We hebben weer wat gevonden om ons schuldig over te voelen. Want ja wat pikt zo'n babietje allemaal op... pffff.. heftig hoor! Je begint voor je eigen rare idee dan al met een achterstand. Ik heb ook weleens geroepen dat als ik me daar eerder in had verdiept ik toch heel niet aan kinderen dors te beginnen?! O dat platte Harderwieks: durfde te beginnen! Gelukkig ging ik me daar in pas verdiepen toen ik al 2 kids had en zeker wist dat er geen 3e hoefde te komen. Ik had een koningspaar, een meid en een jongen en was helemaal heppiedepeppie.
Was dat wel zo? We hadden het best te verduren eigenlijk... ontslag of einde contract, werkgever gaat failliet, kleine kinderen: echt tropen jaren... En ja dan kun je uit elkaar groeien. Helemaal als de 1 (ik dus) zich opeens beseft wat belangrijk is op deze wereld; mijn kids en niets anders! En ook op spiritueel gebied ging het 1 en ander veranderen. Ik ging er nog meer voor open staan en wilde zelf dingen leren. Ook had ik steeds korte contracten qua werk en hield dat steeds op. Ja ik werkte voor het geld en als het gezellig was met collega's was het mooi meegenomen. Daarbij werkte ik parttime dus die tijd kon ik wel uitzitten op kantoor.
Ik die altijd op Schiphol wilde werken vanaf dat ik zelf kan herinneren. Die daar ook voor geleerd heeft en er ook 2 jaar in de gloria heeft gewerkt. Omdat het daar niet goed ging, want ik ben niet gebouwd voor wisseldiensten, moest ik helaas iets anders gaan doen. Maar wat dan? Niets anders is leuk! Nergens anders werd ik warm voor. En ja wel een huis en vaste lasten dus werken met die hap!
Dus dan maar op een internationaal kantoor.. en later dan maar wat voor handen ligt en nog later wie me maar wil hebben.. want geld nodig vanwege huis enzovoort.
Tropenjaren dus.
En nu was er dan die opleiding en diverse workshops en cursussen mediumschap, intuïtieve ontwikkeling en daar ging een wereld voor me open!
Het kostte me mijn relatie, maar ik werd wie ik ben!
Ik doe het enige wat ik kan doen, omdat dit het enige is wat ik wil doen, moet doen vanuit m'n diepste Zelf of Ziel of ..hoe je het noemen wilt.
En ja dat schuldig voelen, ha! Dat stak de kop op... hoe meer ik m'n grenzen ging aangeven naar man en kids hoe meer tegenstand en hoe meer ik me afvroeg is dit het waard, kan ik niet terug zoals daarvoor? Want dan zijn zij gelukkig... dacht ik toch zeker. En als het met hen goed gaat, gaat het met mij ook goed.
Jammer maar helaas. Zo werkte het niet. Die grenzen waren nodig. En die werden ook nog eens flink overschreden. Wat mijn les daaruit was, als je kinderen hebt, ga je heel lang over je eigen grenzen heen omwille van hen. Maar op een gegeven moment is de maat vol en is het tijd om uit elkaar te gaan.
Dikke quilt trip volgde en die kids wisten weer flink over m'n grenzen heen te gaan en ik vanuit schuldgevoel...ben maar met iemand gaan praten. Want hoe moest dit nu.. Wat ze zeggen, is dat echt zo? M'n moederhart is meerdere malen gebroken als ik zo'n klein wezentje, mijn allessie aan het troosten was, omdat ze liever wilden dat mama en papa gewoon weer samen waren, van voor de ruzies en de narigheid. Maar terug gaan was nooit een optie.
Die grens was voorgoed getrokken. Ik wilde niet meer terug en ik kon ook zeker niet terug. Kapot was het. En dan moet je steeds weer zelf grenzen stellen... elke keer weer. Want er komen situaties dat je met elkaar om moet gaan. En dat kunnen we best. Oppervlakkig en over de kids of anderen gaat het heel goed. 20jaar gewend om met elkaar om te gaan is best een lange tijd. Het moet alleen niet de diepte in gaan, want dan worden er weer grenzen opgerekt, die ik heel zorgvuldig heb getrokken en soms best flexibel kunnen zijn, maar uit zelfbehoud niet te veel en niet te vaak.
Ondertussen ben ik ouder en wijzer. Heerlijk! Ik ben trots op mijn grenzen, mijn grijze haren, op mijn tijgerstrepen op mijn buik (hoe harder ik het roep, misschien geloof ik het ook eens!) op m'n kilo's te veel en vooral op m'n Ik!
Ik ben namelijk Perfect Goed Genoeg!
Ik doe heerlijk werk, heb een geweldige Lief, toffe en de allerliefste kids en kan nog iets bijdragen aan de wereld ook!
Hoe mooi wil je het hebben?
Ook moeite met grenzen stellen of jezelf de Perfecte Goed Genoeg vrouw vinden?
Neem contact op via info@estherfoppen.nl
