Gisteren een superleuke verjaardag gehad,
terwijl ik het eigenlijk niet vierde..
Fijn cadeautje van m'n kids, cadeau van m'n lief 'in' ik vandaag
en hele lieve cadeautjes van m'n liefste dinnetje die toch gewoon even kwam aan waaien vanuit Purmereutel en
prachtige blommetjes van m'n paps en moes...

Ondertussen gingen m'n kids naar hun vader dit weekend.

Was ik nog steeds aan 't 'ignoren' dat m'n kind voor 't eerst in haar (vandaag) 13-jarige leven niet bij me was..
Vanwege de scheiding. 

Vorig jaar was ze er ook niet, maar was ze op Athloskamp.
Voelt toch anders.
En tja.. ik ben nu wakker
best vroeg na laat gaan slapen)
en ik voel me ok!

Niet intens verdrietig of met een gemis,
gapend gat in m'n hart..
Wel heel jammer.
En vreemd.
Maar blijkbaar went het ofzo.

Is het eigenlijk een 'gewoon' weekend dat ze bij d'r vader is..

En ik weet dat ze t fantastisch gaat hebben.
Vandaag een wedstrijd met leuke onderdelen.
En daarna nog je verjaardag vieren!

Of morgen dat weet ik dan niet precies.
Hoor ik morgen wel..
Ik doe het nog..!

En ja alle dooddoeners als; fijn dat ze het een x bij d'r vader kan vieren' en 'het gaat toch om haar' weet ik allemaal en gun, wens ik haar allemaal..
Het ging even over hoe ik er tegenaan keek van te voren..

Dit was weer iets nieuws..
Iets wat je van te voren niet kan weten,
wat steeds zal terugkomen,
omdat ze twee ouders heeft die niet meer bij elkaar zijn.

Zie net dat ze appte.. dus ik ga facetimen en haar feliciteren en succes wensen voor de wedstrijd.

Fijne dag allemaal!